Terwijl de meeste beurzen een combinatie van vintage design met hedendaags collectible design brengen, koos Collectible zeven jaar geleden radicaal voor een focus op design uit de 21e eeuw. “In het begin stonden kunstverzamelaars heel sceptisch tegenover collectible design. De terminologie was minder duidelijk, en niet iedereen begreep het even goed”, vertelt Liv Vaisberg van Collectible. “Dat veranderde toen ze de verhalen achter de objecten ontdekten. Zo stond ik ooit met een groot kunstverzamelaar voor de vitrine bij de entree van Collectible. Toen zij de tentoonstelling met objecten uit gerecycleerde materialen ontdekte, was ze verkocht. Voor een kunstverzamelaar is het verhaal belangrijker dan de esthetiek van een object. Voor hen dekt de term ‘narrative design’ of ‘functional art’ de lading dan ook beter. Terwijl architecten als een blok kunnen vallen voor technische details of de schoonheid van materialen.”

“De design- en kunstmarkt zijn nauw met elkaar verbonden, omdat relevante designers en kunstenaars in een bepaalde periode gelijkaardige ideeën uitdrukken”, stelt Maria Wettergren, oprichter van de gelijknamige Parijse galerie en lid van het selectiecomité Design bij TEFAF. “Ik zou dus eerder van stromingen spreken dan trends. Vooral die stukken die de tijdsgeest weten te vangen zijn uitermate boeiend. In die zin is het interessant je de vraag te stellen welke hedendaagse ontwerpers later als pioniers of avant-gardisten beschouwd zullen worden.”

Zoals de geschiedenis van de avant-garde al vaker heeft aangetoond, blijven experimentele stukken die in hun tijd als radicaal en choquerend nieuw gezien werden een frisheid behouden, waardoor ze uitgroeien tot tijdloze klassiekers, weet Wettergren. “Daarom kies ik zelf altijd voor meer artistieke stukken in hedendaags design, en niet voor hedendaagse stukken die er tijdloos willen uitzien of meer decoratieve stukken”, zegt ze. “Research en experiment, zij het qua materiaal, techniek, methode of functie vertaald in een poëtische vorm, zijn essentieel.”

Uniek of sterk gelimiteerd

Naast kunstverzamelaars en architecten zijn er ook de klassieke designverzamelaars die vaker vanuit het referentiekader van vintage design vertrekken, en veel belang hechten aan materiaalkeuze, technische afwerking en patina. Robbe Vandewyngaerde van Objects With Narratives: “Ze kiezen eerder voor stukken die honderd jaar geleden mooi konden zijn, en dat binnen honderd jaar nog zullen zijn. Die zijn meestal gemaakt uit klassiekere materialen zoals hout of brons, die een nieuwe expressie hebben gekregen. De experimenten met textuur en vorm in brons van Vladimir Slavov passen hier mooi bij, of de tafels van Mircea Anghel waarin hout en steen worden gecombineerd.”

Ook de verlichtingsobjecten in hars van Sabine Marcelis, het meubilair van Laurids Gallée, die speelt met de grens tussen traditie en experiment, of de ontwerpen van Chris Kabel zijn intussen voldoende ingeburgerd. Hun werk wordt voor enkele tienduizenden euro’s verkocht. Clélie Debehault van Collectible: “Tegelijk blijft de prijs soms een issue: terwijl kunstverzamelaars zonder aarzeling 100.000 euro neertelt voor een kunstwerk, twijfelen ze vervolgens soms over 4.000 euro voor een bank. Daarom is het belangrijk om voor unieke of sterk gelimiteerde objecten te kiezen. “Anderzijds is het voor ons soms makkelijker om een tafel van 40.000 euro te verkopen dan eentje van 10.000 euro”, vult Vandewyngaerde aan. “Die laatste wordt vaak gekocht door mensen die er lange tijd voor hebben gespaard, waardoor ze langer twijfelen over de juistheid van hun aankoop. Zeker als het gaat om een experimenteler, kleurrijk stuk denken ze er goed over na.”