The Phoebus Foundation, in Antwerpen opgericht door de familie Huts en haar familiebedrijf Katoen Natie, veroverde in amper tien jaar tijd door uiteenlopende aankopen, van Vlaamse expressionisten en Latijns-Amerikaanse kunst tot Cobra en cartografie, een eigen plek in diverse niches van de kunstmarkt. COLLECT ging in gesprek met Katharina Van Cauteren, hoofd van de filantropische kunststichting.
Op 18 april 2023 werden bij Koller in Zurich de fossiele resten verkocht van een tyrannosaurus rex, Trinity genaamd. Het gebeente van dat beest, eigenlijk een reconstructie op basis van drie verschillende 4 meter hoge en 11,6 meter lange exemplaren, werd voor 5,6 miljoen euro toegewezen aan The Phoebus Foundation, met adres in Antwerpen. Ook de jaren daarvoor had de stichting zich al laten opmerken op de markt, met nogal uiteenlopende aankopen van kunst uit de zuidelijke Nederlanden en uit Zuid-Amerika, maar ook moderne en hedendaagse werken. Enkele jaren eerder had de stichting een groot deel verworven van de collectie Vlaamse expressionisten van Herman De Bol, of het hedendaags beeldhouwwerk uit de voormalige verzameling van Brussels Airport.
The Phoebus Foundation werd in 2011 in het leven geroepen om zich bezig te houden met de privécollecties van Fernand Huts en zijn onderneming Katoen Natie. De stichting heeft tot doel om de collecties duurzaam te bewaren, te ontsluiten en waar nodig te restaureren. Schilderijen, objecten en beeldhouwwerken uit verschillende perioden en tradities, van de 14e eeuw tot nu, oude kaarten, ‘wonderen der natuur’, mode en kant, oud textiel, of Van de Vos Reynaerde … de collecties zijn heel divers.
En dat weerspiegelt zich ook in het aankoopbeleid. Daarover wordt voortaan beslist door de aankoopcommissie van de stichting. “Als in een van de verkoopzalen een stuk wordt aangeboden, zullen wij dat beoordelen en proberen deskundig advies in te winnen”, verduidelijkt Katharina Van Cauteren, kunsthistoricus en ‘chief of staff’ van The Phoebus Foundation. “Zelf ben ik bijvoorbeeld gespecialiseerd in oude meesters en zo weten we voor elk type object wel wie we moeten contacteren. Ik beslis nooit in m’n eentje, We vatten de adviezen samen in een dossier en leggen dat voor aan de commissie. En dan beslissen we om het al dan niet om de aankoop te doen. Zo direct, en het kan ook snel gaan.”