Marin Driguez

‘Ik probeer menselijke banden te smeden’

In deze reeks zoomt COLLECT in op de plek van jonge kunstenaars in de hedendaagse (kunst)wereld. Waarom maken zij precies zo’n werk, waar komt hun inspiratie vandaan en hoe ziet ze de eigen positie in de kunstwereld? Deze maand: Marin Driguez (°1999, Nantes).

TEKST: Elien Haentjens

Als negentienjarige aspirant-fotograaf zocht Marin Driguez voor een opdracht in het kader van zijn studies documentaire fotografie aan de Brusselse Ecole Supérieure des Arts de l’image (Le 75) de ziekenhuiswereld op. Zeven jaar en honderden uren op diverse afdelingen later presenteert hij het project Prendre Soin aan de buitenwereld. “Sinds mijn veertiende breng ik de sociale strijd in Nantes in beeld. Oorspronkelijk wilde ik oorlogsfotograaf worden. En cours de route miste ik daar de nodige moed voor”, vertelt Driguez. “In het ziekenhuis dacht ik eenzelfde hardheid en sensatie te vinden. Uiteindelijk trof ik er net het omgekeerde: het zorg dragen vormt de rode draad. Schoonheid en lijden liggen er dicht bij elkaar. Een ziekenhuis doet ons nadenken over de grote levensvragen.”
Zijn meest gelauwerde serie betreft foto’s van een bank in een wachtzaal. Elk beeld toont andere mensen die plaats zijn komen nemen. De serie representeert het vele wachten dat onlosmakelijk verbonden is met een ziekenhuis. Driguez: “Hoewel ik in eerste instantie slechts één beeld wilde kiezen, maakt het seriële het extra krachtig. Door de universele herkenbaarheid kent de reeks online ongelooflijk veel bijval.”