‘Geen nutteloze ornamenten’: dat had het credo van de Oostenrijker Josef Hoffmann kunnen zijn. Al van meet af aan was hij geboeid door de rationalistische theorieën van zijn landgenoot Otto Wagner, zijn leerkracht architectuur. Toen hij de Britse experimenten op het gebied van sierkunst ontdekte, versterkte dat nog meer zijn drang naar soberheid, die hij deelde met de andere kunstenaars van de Wiener Werkstätte.