Het woordenboek heeft ongelijk: een ‘cosy corner’ is meer dan een hoeksofa. Hij combineert een zitbank met een opbergmeubel, en dus comfortabel met functioneel. Eind 19e eeuw waaide deze hoekconfiguratie van canapé plus étagère over vanuit de Arts & Crafts-beweging, de Britse art nouveau.

Arno Sanctorum van DVC Auctions duikt voor de oorsprong van het begrip nog dieper in de tijd. “Mensen willen van oudsher een plek waar ze warm samen zitten. In de eerste huizen groepeerde men zich rond een vuur in het midden van de ruimte”, vertelt hij. “De rook ontsnapte langs open ramen en spleten in het dak. Nadien verhuisde het vuur naar de rand van de ruimte, tegen een gemetselde muur. Een schoorsteen verwijderde de rook.”

Midden 19e eeuw kregen de huizen kachels of centrale verwarming, maar het samenzitten rond een vuur (of verwarmingstoestel) bleek een hardnekkig architecturaal element. Sanctorum: “Frank Lloyd Wright bijvoorbeeld voorzag zijn eigen huis, dat hij in 1889 op 22-jarige leeftijd ontwierp, van cosy corners: kleine ruimtes die je met gordijnen kon afsluiten. De zitbanken waren in de muur gemetseld en een open haard gaf rechtstreeks contact met vuur. Gezellige plekken om te zitten, te lezen, te keuvelen. Het was iets voor gegoede mensen, zij hadden meerdere van die cosy corners in hun huis.”