Voor Thomas Deprez gaat deze maand een droom in vervulling: hij staat voor het eerst op TEFAF Maastricht. Tot tegenbericht is dat nog steeds de belangrijkste kunst- en antiekbeurs ter wereld. De jonge kunsthandelaar, gespecialiseerd in schilderkunst, werken op papier, beeldhouwkunst en meubilair uit het fin de siècle, weet sinds het najaar dat hij geselecteerd is voor TEFAF Showcase. Op die sectie krijgen tien handelaars (die tussen 3 en 10 jaar een eigen zaak hebben) een ministand om hun specialiteit te etaleren aan het uitgelezen TEFAF-cliënteel. België is trouwens best vertegenwoordigd van alle landen op de Showcase, want naast Deprez zijn ook Knokkenaar Edouard Simoens (moderne kunst) en de Brusselse kunsthandelaar Pelgrims de Bigard (15e- tot 17e-eeuwse kunst) geselecteerd.

TEFAF is voor Deprez een heel belangrijk moment om naartoe te werken. Ware het niet dat hij nog maar pas BRAFA achter de kiezen heeft. Nog geen anderhalve maand later opnieuw uitpakken met ‘topmarchandise’ is voor zo’n jonge handelaar niet evident. Zeker niet omdat zijn BRAFA-deelname zo opgemerkt werd. Deprez’ stand ging vooral over de tongen omwille van het ongeziene drieluik van de Belgische symbolist Emile Fabry uit 1895. Na bijna een eeuw wist de handelaar – voor het eerst – de drie mythologische werken opnieuw te verenigen. Door zijn thematiek, formaat en aparte esthetiek is het drieluik misschien niet onmiddellijk commercieel. Maar dat deert Deprez niet. ‘Het is topmateriaal, dat in een museum hoort. Dus ik ben er wel gerust in dat het in goeie handen terecht komt.’

Of je nu van Fabry’s werk uit 1895 houdt of niet, de reünie is een kunsthistorische stunt van jewelste. En dan vraag je je af waarom hij die ‘wereldprimeur’ niet voor Maastricht spaarde. “Heb je die panelen wel goed bekeken? Ze zijn 2,5 meter hoog. Ik zou een muur van acht meter breed nodig hebben om ze alle drie te tonen. Die werken kunnen gewoon niet binnen op mijn stand op Showcase”, zegt hij laconiek. “Kijk, BRAFA is voor mij een thuismatch. En daar past een topwerk van een Belgische symbolist zeker wel. TEFAF is de Champions League voor echte kunstnerds. Maar ik heb een voorgevoel dat ik me daar ook wel thuis zal voelen.”

Thrill
Thuis, dat is bij Deprez een statig, neoklassiek appartement op de Brusselse Zavel. Als hij er ons rondleidt, valt op hoe schilderachtig de Zavelkerk gekadreerd is door de hoge ramen. De jonge kunsthandelaar ontvangt ons hartelijk, maar excuseert zich meteen voor de ietwat chaotische setting: tal van werken zijn nog niet ingekaderd of wachten op restauratie voor TEFAF. “Het is al een zot jaar geweest”, zegt hij. “Had ik geweten dat ik aan een marathon begon, dan had ik wellicht iets uit het rijtje gehaald. Brussels Art Square, Art On Paper, Antica Namur, BRAFA én TEFAF op zes maanden tijd, dat was gewoon te veel inderdaad.” Was het ook een financieel risico, gezien de waarde van de stock die hij bij elkaar moest verzamelen? “Die stock zie ik niet als een financieel risico. Het is gewoon slapend geld”, zegt hij. “En trouwens, dat risico neem ik al jaren. Blijven investeren in je eigen stock hoort bij ons beroep. Een verslaving zou ik dat niet noemen. Eerder de ‘thrill’ van de jacht.”

Hoe Thomas Deprez dan kiest welke werken hij op BRAFA of TEFAF toont, los van het formaat en de ‘belgitude’? ‘TEFAF is echt de beurs voor kunsthistorische snoepjes. Het gaat er niet om de decoratieve sexyness van werken, wel om de kwaliteit en zeldzaamheid. Je ontdekt er weinig pure ‘investeringskunst’: passe-partout werken die je niet mooi hoeft te vinden, maar waar je wel een beleggingsportefeuille mee kan vullen. Die investeringskunst is als een Rolex: iedereen herkent het, iedereen weet hoe duur die is en wat die zou kunnen opbrengen op termijn. TEFAF gaat over veel meer. Het draait rond zogenaamde ‘intelligente trofeeën’ voor kenners: ongeziene topstukken van museale kwaliteit.”